|
Zespół został założony w 1989 przez Marilyna Mansona pod nazwą Marilyn Manson and the Spooky Kids. Po kilku miesiącach braku powodzenia, Manson postanowił usunąć z nazwy zespołu końcówkę and the Spooky Kids. Zespół podpisał w 1992 roku umowę z Nothing Records, wytwórnią muzyczną założoną przez Reznora i Johna Malma Jr. Ich debiutancki album, Portrait of an American Family, miał premierę w 1994 roku. Zespół pojechał w trasę koncertową razem z Nine Inch Nails, Kornem i innymi, aby go wypromować. Mimo że zwrócili na siebie sporą uwagę prasy i sceny alternatywnej, sukces przyszedł dopiero w 1995 roku wraz z wydaniem EP Smells Like Children. Oprócz remiksów znanych już utworów, na płycie zawarto przeróbkę przeboju grupy Eurythmics pt. Sweet Dreams (Are Made of This). Singel ten okazał się międzynarodowym sukcesem.
W 1996 roku, po wydaniu drugiego albumu, Antichrist Superstar (który zadebiutował na 3. miejscu listy „Billboardu”), Manson odciął się od Reznora, aby samemu zadecydować o zmianie stylu i brzmienia zespołu. W 1998 roku wyszedł trzeci album grupy, zatytułowany Mechanical Animals, który zadebiutował na pierwszym miejscu listy „Billboardu”. Zmiana stylu była dosyć radykalna.
Prawie dwadzieścia miesięcy później wyszedł kolejny, czwarty album grupy. Był to trzeci z koncept-albumów, dopełniający historię rozpoczętą na Antichrist Superstar. Manson złożył razem motywy zabójstwa Johna F. Kennedy’ego, ukrzyżowania Jezusa oraz amerykańskiego pojęcia sławy. Ta tematyka została wprowadzona do utworów, mówiących o broni, śmierci i Bogu. Holy Wood (In the Shadow of the Valley of Death) zadebiutował na liście „Billboardu” na 15. pozycji. Nie sprzedał się tak dobrze jak dwa poprzednie albumy, lecz został całkiem dobrze przyjęty przez większość krytków. Zespół przez cały rok promował ten album na trasie koncertowej. Kolejny albumem Mansona był The Golden Age of Grotesque, który został wydany w 2003 roku i wszedł na listy notowań na pozycję pierwszą. Ponownie sprzedawał się gorzej niż wcześniejszy Mechanical Animals, lecz mimo to był względnym komercyjnym i artystycznym sukcesem.
Na początku 2004 roku Manson zapowiedział wydanie albumu typu best of, który miał zwieńczyć dziesięć lat działalności artystycznej zespołu. Dalsza egzystencja Marilyna Mansona jako artysty stanęła pod znakiem zapytania: osiągnął punkt, w którym, jak mu się zdawało, nadszedł czas na pożegnanie. Album Lest We Forget: The Best of Marilyn Manson został doceniony przez krytykę, jako bardzo istotny wkład w muzykę ostatniej dekady. Promował go singel Personal Jesus, który jest przeróbką utworu grupy Depeche Mode oraz światowa trasa koncertowa Against All Gods.
Manson przygotował nowy album studyjny, któego premiera odbyłą się 1 czerwca br. Wraz z albumem będzie miał swój początek założony przez Mansona ruch artystyczny o nazwie Celebrytarianizm (Celebritarianism). Manson zaprosił do współpracy również innych artystów, między innymi Gottfrieda Helnweina, którzy będą tworzyć pod znakiem organizacji Celebritarian Corporation.
Skład
-Marilyn Manson (Brian Warner), 05 stycznia 1969 - wokalista
-Madonna Wayne Gacy lub Pogo (Stephen Gregory Bier Jr.), 06 marca 1964 - klawisze
-Tim Skold (Thim Sköld), 14 grudnia 1966 - bas, gitara
-Ginger Fish (Kenny Wilson), 28 września 1966 - perkusja
-Chris Vrenna - klawisze (trasa koncertowa 2007)
-Rob Holliday - bas (trasa koncertowa 2007)
Byli członkowie
* John 5 – gitara (w latach 1998-2004)
* Twiggy Ramirez – bas (w latach 1992-2002)
* Zim Zum – gitara (w latach 1996-1998)
* Daisy Berkowitz – gitara (w latach 1990-1996)
* Sara Lee Lucas – perkusja (w latach 1990-1995)
* Gidget Gein – bas (w latach 1990-1992)
* Olivia Newton Bundy – bas (w roku 1989)
* Zsa Zsa Speck – keyboard (w roku 1989)
Pseudonimy wszystkich oprócz Tima Skolda i Johna 5 pochodzą od znanych przestępców oraz modelek lub aktorek. Przykładowo "Marilyn Manson" pochodzi od Charlesa Mansona oraz Marilyn Monroe.
Albumy:
* Get Your Gunn (Singel) (1994)
* Portrait of an American Family (1994)
* Lunchbox (Singel) (1995)
* Smells Like Children (EP) (1995)
* Antichrist Superstar (LP) (1996)
* Long Hard Road Out Of Hell (Singel) (1997)
* Remix and Repent (EP) (1997)
* Mechanical Animals (LP) (1998)
* I Don't Like The Drugs (But The Drugs Like Me) (Singel) (1999)
* The Last Tour on Earth (live) (LP) (1999)
* Disposable Teens (Singel) (2000)
* Holy Wood (In the Shadow of the Valley of Death) (LP) (2000)
* The Golden Age of Grotesque (LP) (2003)
* Lest We Forget: The Best of (LP) (2004)
* Eat Me, Drink Me (LP) (2007)
z: wikipedia.org
[link widoczny dla zalogowanych] polska stronka o zespole
Post został pochwalony 0 razy
W 1996 roku, po wydaniu drugiego albumu, Antichrist Superstar (który zadebiutował na 3. miejscu listy „Billboardu”), Manson odciął się od Reznora, aby samemu zadecydować o zmianie stylu i brzmienia zespołu. W 1998 roku wyszedł trzeci album grupy, zatytułowany Mechanical Animals, który zadebiutował na pierwszym miejscu listy „Billboardu”. Zmiana stylu była dosyć radykalna.
Prawie dwadzieścia miesięcy później wyszedł kolejny, czwarty album grupy. Był to trzeci z koncept-albumów, dopełniający historię rozpoczętą na Antichrist Superstar. Manson złożył razem motywy zabójstwa Johna F. Kennedy’ego, ukrzyżowania Jezusa oraz amerykańskiego pojęcia sławy. Ta tematyka została wprowadzona do utworów, mówiących o broni, śmierci i Bogu. Holy Wood (In the Shadow of the Valley of Death) zadebiutował na liście „Billboardu” na 15. pozycji. Nie sprzedał się tak dobrze jak dwa poprzednie albumy, lecz został całkiem dobrze przyjęty przez większość krytków. Zespół przez cały rok promował ten album na trasie koncertowej. Kolejny albumem Mansona był The Golden Age of Grotesque, który został wydany w 2003 roku i wszedł na listy notowań na pozycję pierwszą. Ponownie sprzedawał się gorzej niż wcześniejszy Mechanical Animals, lecz mimo to był względnym komercyjnym i artystycznym sukcesem.
Na początku 2004 roku Manson zapowiedział wydanie albumu typu best of, który miał zwieńczyć dziesięć lat działalności artystycznej zespołu. Dalsza egzystencja Marilyna Mansona jako artysty stanęła pod znakiem zapytania: osiągnął punkt, w którym, jak mu się zdawało, nadszedł czas na pożegnanie. Album Lest We Forget: The Best of Marilyn Manson został doceniony przez krytykę, jako bardzo istotny wkład w muzykę ostatniej dekady. Promował go singel Personal Jesus, który jest przeróbką utworu grupy Depeche Mode oraz światowa trasa koncertowa Against All Gods.
Manson przygotował nowy album studyjny, któego premiera odbyłą się 1 czerwca br. Wraz z albumem będzie miał swój początek założony przez Mansona ruch artystyczny o nazwie Celebrytarianizm (Celebritarianism). Manson zaprosił do współpracy również innych artystów, między innymi Gottfrieda Helnweina, którzy będą tworzyć pod znakiem organizacji Celebritarian Corporation.
Skład
-Marilyn Manson (Brian Warner), 05 stycznia 1969 - wokalista
-Madonna Wayne Gacy lub Pogo (Stephen Gregory Bier Jr.), 06 marca 1964 - klawisze
-Tim Skold (Thim Sköld), 14 grudnia 1966 - bas, gitara
-Ginger Fish (Kenny Wilson), 28 września 1966 - perkusja
-Chris Vrenna - klawisze (trasa koncertowa 2007)
-Rob Holliday - bas (trasa koncertowa 2007)
Byli członkowie
* John 5 – gitara (w latach 1998-2004)
* Twiggy Ramirez – bas (w latach 1992-2002)
* Zim Zum – gitara (w latach 1996-1998)
* Daisy Berkowitz – gitara (w latach 1990-1996)
* Sara Lee Lucas – perkusja (w latach 1990-1995)
* Gidget Gein – bas (w latach 1990-1992)
* Olivia Newton Bundy – bas (w roku 1989)
* Zsa Zsa Speck – keyboard (w roku 1989)
Pseudonimy wszystkich oprócz Tima Skolda i Johna 5 pochodzą od znanych przestępców oraz modelek lub aktorek. Przykładowo "Marilyn Manson" pochodzi od Charlesa Mansona oraz Marilyn Monroe.
Albumy:
* Get Your Gunn (Singel) (1994)
* Portrait of an American Family (1994)
* Lunchbox (Singel) (1995)
* Smells Like Children (EP) (1995)
* Antichrist Superstar (LP) (1996)
* Long Hard Road Out Of Hell (Singel) (1997)
* Remix and Repent (EP) (1997)
* Mechanical Animals (LP) (1998)
* I Don't Like The Drugs (But The Drugs Like Me) (Singel) (1999)
* The Last Tour on Earth (live) (LP) (1999)
* Disposable Teens (Singel) (2000)
* Holy Wood (In the Shadow of the Valley of Death) (LP) (2000)
* The Golden Age of Grotesque (LP) (2003)
* Lest We Forget: The Best of (LP) (2004)
* Eat Me, Drink Me (LP) (2007)
z: wikipedia.org
[link widoczny dla zalogowanych] polska stronka o zespole
Post został pochwalony 0 razy
mogę podac konkretne piosenki, te fajniesze do ściągnięcia